مهوش وقاری: هنرمندان چوب چند بازیگر میلیاردر را می خورند

به گزارش موسیقی با امیر، در سال 56 و زمانی که هر دو معلم بودند، در محیط کار باهم آشنا شدند و زندگی مشترکشان شکل گرفت. محسن قاضی مرادی و مهوش وقاری، دو معلم و بازیگری که دهه 70 و 80 نقش آفرینی های زیادی انجام دادند.

مهوش وقاری: هنرمندان چوب چند بازیگر میلیاردر را می خورند

به گزارش خبرآنلاین، محسن قاضی مرادی، فروردین امسال، بر اثر بیماری درگذشت و مهوش وقاری که به دلیل بیماری همسرش ترجیح داده بود کم کار گردد، این روز ها دوباره به عرصه بازیگری بازگشته و به تازگی هم در سریال جنابعالی ایفای نقش کرده است. سراغ این هنرمند که مدت زیادی کم کارشده بود رفتیم و با او گفتگو کردیم تا دلیل این ماجرا را از زبان خودش بشونیم.

آخرین حضور شما در تلویزیون به سریال دیوار به دیوار برمی گردد که در سال 96 پخش شد. مدت زیادی است که از تلویزیون فاصله گرفته اید این ماجرا دلیل خاصی دارد؟

دلیل اصلی ماجرا بیماری همسرم بود از زمانی که بیماری ایشان شدیدتر شد و مجبور شدند که حرکتی نداشته باشند، خودم را موظف دانستم که از ایشان مراقبت کنم و یکی از دلایل کم کاری من هم ایشان بود. حالا هم که نیست واقعا جای خالیش حس می گردد و نبودش من را بسیار آزار می دهد. یک چیز بزرگ از زندگی ام حذف شده که به هیچ وجه جایگزین نمی گردد.

دلیل دیگر چه بود؟

خب کیفیت کار هایی که ساخته می شد هم در شکل گرفتن این اتفاق خیلی تاثیر گذار بود. یک زمان هایی نیازی نبود کنار محسن باشم و می خواستم کار کنم، اما متن هایی که به من پیشنهاد می شد به قدری آبکی بود که ترجیح می دادم سمت آن ها نروم. این ماجرا روز به روز شدت گرفت و نقش های پیشنهادی ارزش هنری خود را از دست داد به همین دلیل ترجیح دادم مدتی کار نکنم. بعد از محسن هم پیشنهاد های زیادی به من شد، ولی قبول نکردنشان خیلی بهتر بود.

ما در دهه 70 که دست بر قضا شما هم در آن دوره پرکار بودید، سریال های زیادی مانند همسران داشتیم، اما حالا چنین آثاری ساخته نمی گردد فکر می کنید چرا؟

در آن دوران سریال های خوبی ساخته می شد، اما نمی دانم چرا الان این اتفاق نمی افتد، به قدری همه چیز تغییر کرده که برای من هم عجیب است انگار به یک سرزمین دیگر سفر کردم و این مسائل را می بینم.

خودتان سریال های تلویزیونی را تماشا می کنید؟

خودم هم تلاشم این است که تلویزیون را ببینم، چون حرفه ام این است، وگرنه برنامه ای پخش نمی گردد که من را جذب کند اگر هم پخش گردد تعداد آن بسیار محدود است. یک زمانی تعدادی از مردم می گفتند ما که تلویزیون ایران را تماشا نمی کنیم و همه ما فکر می کردیم که جزو ژستشان است، اما الان متوجه می شوم که حق داشتند، چون کیفیت سریال ها به قدری نیست که مخاطب را جذب کند.

این ماجرایِ روبه زوال رفتن کیفیت آثار، در سینما و شبکه نمایش خانگی هم وجود دارد و فکر می کنم این موضوع فقط گریبان تئاتر را نگرفته است، شما موافقید؟

فکر می کنم تئاتر ها در این میان کلا مظلوم واقع شده اند، اما حالا که بحث کیفیت است باید به این مورد اشاره کنم که حتی در بدترین و پیش پا افتاده ترین کار های تئاتری هم یک مفهومی منتقل می گردد و یک آورده ای برای مخاطب وجود دارد، اما اخیرا سینما و تلویزیون نتوانسته این کار را انجام دهد.

شما در چهلمین جشنواره فیلم فجر به تماشای فیلمی نشستید؟

به جز سه تای آنها، باقی فیلم ها را تماشا کردم.

این مسئله ضعف آثار را در فیلم های جشنواره هم دیدید؟

بله در جشنواره امسال هم همین رخ داد و حتی یک فیلم هم نبود که وقتی به عنوان مخاطب آن را دیدم بعدش بگویم آخیش، یک فیلم خوب دیدم.

فکر می کنید راه چاره بهبود کیفیت آثار تولیدی چیست؟

واقعا نمی دانم، چون رشته ماجرا از دست رفته است، فکر می کنم بهتر است کسانی که مسئول رسیدگی به این امورات هستند، خودشان را جای مخاطبان بگذارند و ببینند خودشان حاضرند چنین آثاری را تماشا کنند؟ مشکل این است که همه ما ادا در می آوریم و هیچ کس مسئولیت چیزی را برعهده نمی گیرد و نمی دانم دلیلش چیست. مسئولین یک همفکری بکنند ببینند خانواده خودشان با این کیفیت، به تماشای فیلم و سریال می نشینند؟ مشکل اصلی هم اینجاست که رسانه دل به دل مردم نمی دهد.

بازیگری برای شما یک منبع درآمد به شمار میرود در این سال ها که کار نکردید، به جز حقوق بازنشستگی، چگونه گذران زندگی کردید؟

من اگر بازیگر نبودم، از آموزش و پرورش حقوق بازنشستگی دریافت می کردم، چون من و محسن با همین سمت بازنشسته شدیم. ولی اگر بخواهیم از منظر بازیگری به ماجرا نگاه کنیم در در پنج سال اخیر هیچ منبع درآمدی از این طریق نداشتیم و تنها چیزی که به ما یاری کرد همان زندگی کارمندی بود.

خانه هنرمندان، خانه سینما و... در این ایام سراغی از شما گرفتند؟

اصلا، نه اینکه بگویم بحث چشم داشت است، اما خانه سینما برای ما هنرمندان است. یک جایی که به یاری آن ها نیاز داشتیم و باید به ما یاری می رساندند.

چند وقت پیش هم که بحث اخذ مالیات از هنرمندان مطرح شد. نظرتان درباره این طرح چیست؟

یک مسئله ای که وجود دارد بحث عدم شفاف سازی است در همه این سال ها هیچ وقت، هیچ کس متوجه نشد که هنرمندان چقدر دستمزد می گیرند، حتی در یک کار مشترک هم بازیگران نمی دانند که همکارشان چقدر دستمزد دریافت می کند و این باعث ایجاد اختلاف شده است.

همین دستمزد های میلیاردی هم، در چند سال اخیر مطرح شده است، اما آن پول های میلیاردی هم برای افراد خاصی است. همین چندروز پیش به من یک کار پیشنهاد شد که برای ده روز کار، دو میلیون تومان پرداخت داشته باشند و خب این برای من خنده دار است، حتی 10سال پیش هم دستمزد ها بیش تر از این رقم بود. ماجرا این است که عده خیلی محدودی دستمزد های میلیاردی می گیرند بقیه هنرمندان چوب پولداری آن ها را می خورند.

این موضوع را متوجه نمی شوم که حلقه مفقوده ای در این میان وجود دارد که ما نمی توانیم آن را پیدا کنیم خیلی ها می گویند دستمزد فلان بازیگر سینما زیاد است، چون سرمایه می آورد. حالا که می گویند هنرمندان مالیات بدهند اول به این مسائل رسیدگی گردد و نکته دوم اینکه بابت چیزی که دریافت نمی کنیم چه مالیاتی بدهیم؟

شما فکر می کنید این بازیگر است که باعث دیده شدن و فروش یک فیلم سینمایی می گردد؟

اول اینکه من این موضوع را متوجه نمی شوم که یعنی چه بازیگر باعث پرفروش شدن فیلم می گردد، چون کیفیت محصول است که مخاطب را جذب می کند. دوم اینکه چرا باید نقش خریدنی باشد؟

به این اشاره کردید که هیچ وقت دستمزد بازیگر ها مطرح نشده، اما خودتان بگویید دستمزدتان برای اولین فیلم سینمایی شما، یعنی نار و نی چه قدر بود؟

دقیق به خاطر ندارم، اما فکر می کنم حدود 10 هزارتومان دستمزدم بود. اما دستمزد دقیقم برای سریال پهلوانان نمی میرند به کارگردانی حسن فتحی که در سال 76 پخش شد را دقیق به خاطر دارم، آن زمان ماهانه 185 هزار تومان دریافت می کردم.

در سریال پهلوانان نمی میرند شما با فخری خوروش، جمشید مشایخی، فریماه فرجامی و عنایت بخشی همبازی بودید، این سریال، در زمان خودش بسیار پرمخاطب بود، ویژگی مهمش چه بود؟

همه ما برای آن زحمت می کشیدیم و از جان دل برایش مایه می گذاشتیم نکته دیگر اینکه وقتی در پشت صحنه یک اثر، روابط خوب و محبت آمیز باشد، تاثیرش را روی کیفیت اثر هم می گذارد.

ما بیش تر کار را در نایین فیلمبرداری کردیم. در آنجا برای خانم ها یک مهمانسرا گرفته بودند و اینگونه نبود هرکسی ساز خودش را بزند و اتفاقا خیلی باهم متحد بودیم.

اولین همکاری من با آقای مشایخی به فیلم سینمایی ماه عسل برمی گردد و بعد از آن هم در سریال سرزمین من و نقابداران که یک سریال تاریخی با کارگردانی مرتضی جعفری بود، با ایشان همبازی بودم و در هر دو نقش همسرشان را بازی می کردم.

این ها را گفتم تا یک خاطره جالب تعریف کنم، اولین پلان من برای فیلم ماه عسل بسیار برایم پر استرس بود، چون باید مقابل آقای مشایخی بازی می کردم، در همان ابتدای کار که مقابل ایشان ایستاده بودم، جایی بود که باید گریه می کردم و داشتم تمام تلاشم را می کردم که اشکانم جاری گردد. یکدفعه آقای مشایخی متوجه این ماجرا شدند، به من گفتند چرا تلاش می کنی خودت گریه کنی؟

با ترس و لرز گفتم مگر اینگونه طبیعی تر نیست؟ گفت دخترم اگر با همین رویه پیش بروی، آینده بدی در انتظارت است، چون تبدیل به یک دیوانه می شوی. پرسیدم چرا؟ گفتند آدم عاقل که تلاش نمی کند بی دلیل گریه کند. آقای مشایخی برای من، فقط یک همکار نبود، استاد من هم بودند ایشان، خانم خوروش و چند هنرمند بزرگ دیگر، همان کسانی بودند که یک روز آرزو داشتم درخیابان از کنار من رد شوند و حالا که نگاه می کنم می بینم با همه آن ها یک کار مشترک داشتم و چه چیز از این با ارزش تر؟

در سریال سرزمین من و نقابداران با کارگردانی مرتضی جعفری شما نقش جیران را ایفا می کردید، این روز ها سریال جیران به کارگردان حسن فتحی از تلویزیون پخش می گردد، آن را تماشا کردید؟

متاسفانه آن را ندیدم. من دوبار جیران بودم، یکبار در سریال من و نقابداران و بار دیگر در فیلم باغ ناصری به کارگردانی مجید وحیدیان.

مگر ما موضوع تاریخی دیگری نداریم که فیلمسازان تا این مقدار علاقه دارند که به جیران و ناصرالدین شاه قاجار بپردازند؟

موضوع دیگر که زیاد است، دلیل این حجم از علاقه را نمی دانم، ولی خب هرکدام یک رویکردی دارند.

سال1378 سریالی به نام روزگار جوانی از تلویزیون پخش می شد و شما هم در بخشی از آن حضور داشتید، فصل سوم این سریال امسال پخش شد، آن را دیدید؟ نظرتان درباره سریال چیست؟

بله دیدم، ولی اصلا آن را دوست نداشتم و نتوانستم با آن ارتباط برقرار کنم.

مرحوم محسن قاضی مرادی تابلو های دست ساز زیادی داشتند، چه تصمیمی برای سرنوشت آن تابلو ها گرفتید؟

نمی دانم هنوز نتوانستم تصمیم درستی برای آن بگیرم و در این زمینه واقعا مستاصل هستم، اگر شما یا دیگر دوستان هنر دوست پیشنهادی دارید، حتما با من درمیان بگذارید تا بتوانم بهترین تصمیم را بگیرم.

منبع: فرارو

به "مهوش وقاری: هنرمندان چوب چند بازیگر میلیاردر را می خورند" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "مهوش وقاری: هنرمندان چوب چند بازیگر میلیاردر را می خورند"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید