درمان بدخیم ترین تومور مغزی با داروی سرطان سینه - موسیقی با امیر

به گزارش موسیقی با امیر، آنالیز نو پژوهشگران نشان می دهد که شاید یک داروی تایید شده سرطان سینه، برای درمان بدخیم ترین شکل تومور مغزی نیز موثر باشد.

یک پرسش پژوهشی مطرح شده در آزمایشگاه دکتر پانکاج دسایی (Pankaj Desai)، پژوهشگر دانشگاه سینسیناتی (University of Cincinnati)، به یک دهه پژوهش، یک کارآزمایی بالینی و بودجه بزرگ ملی به منظور آنالیز بیشتر یک درمان نو بالقوه برای کشنده ترین شکل تومور های مغزی انجامیده است.

به نقل از نوروساینس نیوز، دسایی و گروهش، یک بودجه 1.19 میلیون دلاری را از موسسه ملی سلامت آمریکا (NIH) دریافت نموده اند تا به تحقیقات خود در خصوص استفاده از دارویی به نام لتروزول (Letrozole) برای درمان گلیوبلاستوما (Glioblastoma) ادامه دهند.

تومور های گلیوبلاستوما، تومور های مغزی تهاجمی هستند که بیماران اغلب تا زمانی که علائم ظاهر نشده اند و تومور قابل توجه نشده است، از آن ها بی اطلاع هستند. درمان های کنونی شامل جراحی فوری برای برداشتن تا حد امکان ایمن تومور، پرتودرمانی و شیمی درمانی هستند، اما تومور اغلب عود می نماید یا نسبت به درمان ها مقاوم می گردد. به طور میانگین، بیمار بیش از 15 ماه پس از تشخیص زنده نمی ماند.

داروی لتروزول در سال 2001، به وسیله سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA)، به عنوان درمانی برای زنان یائسه مبتلا به سرطان سینه تایید شد. این دارو با هدف قرار دادن آنزیمی به نام آروماتاز (Aromatase) که در سلول های سرطان سینه وجود دارد و به پیشروی سرطان می انجامد، عمل می نماید.

در پاییز 2012، دسای و نیمیتا دیو (Nimita Dave)، دانشجوی مقطع دکتری در آزمایشگاه او که اکنون داروشناس ارشد در یک شرکت زیست فناوری در بوستون است، پرسشی را مطرح کردند. پرسش این بود که آیا آروماتاز، نقش مشابهی در تومور های گلیوبلاستوما بر عهده دارد و اگر چنین باشد، لتروزول می تواند به عنوان یک درمان موثر عمل کند یا خیر.

تحقیقات اولیه در آزمایشگاه نشان داد که این آنزیم در سلول های تومور مغزی وجود دارد و آزمایش های بیشتر، اندازه بسیار بالایی از آروماتاز را در سطوح پروتئین و آران ای پیغام رسان نمونه های تومور مغزی به دست آمده از بانک تومور دانشگاه سینسیناتی نشان داد. در هر حال، این تضمین نمی نماید که لتروزول در تومور های مغزی هم مانند تومور های سرطان سینه موثر باشد.

دسای شرح داد که یک سیستم دفاعی به نام سد خونی مغز فقط براساس ویژگی های فیزیکی و شیمیایی، ترکیبات خاصی را به مغز راه می دهد. وی اضافه نمود: در غیر این صورت، هر ترکیبی می تواند وارد مغز گردد و تخریب و سمیت عصبی را در پی داشته باشد. ترکیبات دیگری شبیه به لتروزول وجود دارند، اما ما با لتروزول کار کردیم، زیرا متوجه شدیم که این ترکیب براساس ویژگی های خود، در واقع برترین شانس را دارد که به وسیله گردش خون وارد مغز گردد.

آنالیز های صورت گرفته روی مدل های حیوانی نشان داد که لتروزول مؤثر است و گروه پژوهشی دسای، کار خود را برای آزمایش این ترکیب در سلول های به دست آمده از بافت های تومور مغز انسان شروع کردند. در این مرحله از پژوهش، یاری های مهمی به وسیله آنیرودا کارو (Aniruddha Karve)، دانشجوی مقطع دکتری ارائه شد که میخواهد به کار کردن با دسای به عنوان یک همکار ادامه دهد.

دسای گفت: آن چه در سلول های به دست آمده از بیمار دیدیم، این بود که لتروزول برای از بین بردن سلول های تومور در مدل های کشت سلولی بسیار موثر است.

اگرچه مجموعه نتایج تحقیقات تا به امروز دلگرم کننده بوده است، اما دسای گفت که تومور های گلیوبلاستوما همچنان یک شکل پیچیده و تهاجمی از سرطان مغز هستند. با وجود این که لتروزول امیدوارکننده است، اما هنوز بعید است که این دارو یک درمان منحصربه فرد برای این بیماری باشد.

دسای ادامه داد: ما امیدواریم که این دارو کار کند، اما این امید لزوما ریشه در واقعیت ندارد. این درمان قرار است ترکیبی از دارو ها باشد.

با حمایت اقتصادی نو سازمان ملی سلامت آمریکا، دسای و گروهش در خصوص اثربخشی پیش بالینی ترکیب لتروزول با سایر ترکیبات شیمی درمانی تحقیق خواهند کرد. این یاری اقتصادی سه ساله، از اول ماه اوت شروع شد.

دسای گفت: اطمینان یافتن از دریافت یاری هزینه واقعا هیجان انگیز است و اکنون نیز زمان هیجان انگیزی برای ما است. من باور دارم که یافتن درمانی برای یک بیماری مانند گلیوبلاستوما، مانند یافتن یک سوزن در انبار کاه است. ما امیدواریم که واقعا کارساز باشد و این چیزی است که همه ما برایش کوشش می کنیم.

موسیقی با امیر علمی پزشکی بهداشت و درمان