فواید رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT) - موسیقی با امیر

به گزارش موسیقی با امیر، اگر برای مقابله با احساسات سخت با یک درمانگر تماس گرفته اید، این احتمال وجود دارد که رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT) توصیه گردد.

DBT برای درمان چیست؟ رفتار درمانی دیالکتیکی DBT در ابتدا در دهه 1980 به عنوان یک روش روان درمانی مناسب برای افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی معرفی گردید که با احساسات شدید و سخت، بی ثباتی خلق و خو و دید تحریف شده نسبت به خود تعیین می گردد.

افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی اغلب با احساس بی ارزشی، ناامنی، افسردگی، تکانشگری و روابط استرس زا دست و پنجه نرم می نمایند.

از آنجایی که DBT توجه بیشتری را به خود جلب نموده است و در بسیاری از مطالعات عنوان شده است که عزت نفس، کنترل هیجانی و مهارت های مقابله ای را در هنگام مواجهه با استرس بهبود می بخشد، برای درمان سایر مسائل سلامت روان مانند اختلال دوقطبی، سوء مصرف مواد و رفتارهای خودکشی، سازگار شده است.

رفتار درمانی دیالکتیکی چیست؟

DBT به چه معناست؟ مخفف رفتار درمانی دیالکتیکی است که نوعی روان درمانی است که در آن افراد یاد می گیرند احساسات و تعارضات منفی را مدیریت نمایند.

دیالکتیکی به معنای مربوط به بحث منطقی درباره عقاید و نظرات مخالف است. به عبارت دیگر، رفتار درمانی دیالکتیکی شامل مکالمه هایی درباره باورهای متضاد است.

مفهوم اساسی DBT این است که دو ایده متضاد هر دو می توانند همزمان درست باشند، به این معنی که راه های مختلفی برای مشاهده هر موقعیتی وجود دارد.

در طول جلسات DBT، بیماران و درمانگران در خصوص اینکه بیمار چه احساسی دارد و انواع افکاری که بیمار در بروز رفتارها و مسائل نقش دارند، بحث می نمایند سپس، بحث به آنالیز دیدگاه های مختلف می رسد.

هدف تغییر کامل دیدگاه کسی نیست بلکه باز کردن این ایده است که هر دو جنبه مثبت و منفی با هر فرد و هر رویداد زندگی مرتبط است. این طرز فکر برای رهایی از خلق و خوی شدید مفید است و بعلاوه تعادل بیشتری را در زندگی افراد به ارمغان می آورد.

تمرکز DBT و تکنیک ها

درمان DBT به طور همزمان در خصوص پذیرش و تغییر است. پذیرش خود یک مؤلفه بزرگ است زیرا این اساس تغییر رفتار مثبت است.

چهار محور DBT چیست؟

رفتاردرمانی دیالکتیکی بر چهار حوزه کلیدی تمرکز دارد:

1. فکر آگاهی و پذیرش

اولین قدم، کسب خودآگاهی در خصوص شرایط موجود و سپس کار بر روی پذیرش است. این می تواند شامل پذیرش خود، دیگران در زندگی و شرایط فعلی باشد.

ایده این است که یک مشکل تا زمانی که ابتدا پذیرفته نگردد قابل حل نیست. این مرحله همراه با مرحله بعدی مستلزم آن است که کسی احساسات را بپذیرد و احساس کند، نه اینکه آنها را انکار کند یا بگریزد.

2. تحمل پریشانی

گام دوم همه چیز در خصوص بهبود نحوه برخورد با مسائل و احساسات منفی از جمله استرس، عصبانیت، غم، ناامیدی، آسیب و غیره است. این کار با یاری تکنیک های کاهش استرس، مثل تمرینات فکر و بدن مانند تنفس عمیق، یادداشت نویسی روزانه و غیره انجام می گردد که برای آرام کردن افکار مسابقه ای و تنش فیزیکی مفید است.

در حالی که رهایی از همه استرس ها واقع بینانه نیست اما می توان یاد گرفت که بهتر با استرس کنار آمد و با وجود آن همچنان سازنده بود.

3. تنظیم هیجان

در مرحله بعد، هدف یادگیری تنظیم احساساتی است که زندگی بیمار را مختل می نماید. تمرکز در اینجا بر توسعه دیدگاه فرد و بعلاوه پرهیز از تفکر سیاه و سفید (که به آن تفکر همه یا هیچ نیز گفته می گردد) است.

یکی از راه های پذیرش نظرات و احتمالات تازه، جایگزینی کلمه اما با و است، مانند: این تبادل نظر سخت و مفید است.

4. اثربخشی بین فردی

این مرحله شامل یادگیری تکنیک های ارتباطی است که به بهبود و تقویت روابط یاری می نماید، نه تشدید درگیری ها.

تفاوت بین CBT و DBT چیست؟

CBT که مخفف رفتار درمانی شناختی است، یکی از محبوب ترین انواع روان درمانیست. برای یاری به درمان اضطراب، افسردگی، سوء مصرف مواد و بسیاری دیگر از مسائل سلامت روان استفاده می گردد.

DBT در واقع یکی از اشکال CBT است. تفاوت اصلی این است که با DBT تاکید بیشتری بر استراتژی های پذیرش و پذیرش خود قبل از کوشش برای تغییر رفتار وجود دارد.

DBT اساساً یک لایه دیگر را به CBT اضافه می نماید: احتیاج به اعتبارسنجی و پذیرش خود همان طور که هست. در حالی که تغییر رفتار یکی از اهداف DBT است (دقیقاً مانند CBT)، پذیرش باید ابتدا اتفاق بیفتد تا احساسات و خلق و خوی شدید فرد تثبیت گردد.

چگونه و چه زمانی کار می نماید

امروزه از DBT برای یاری به درمان مبتلایان به موارد زیر استفاده می گردد:

• اختلال شخصیت مرزی
• اختلال دوقطبی
• افسردگی
• اختلالات اضطرابی
• اختلال خوردن از جمله بولیمیا و پرخوری
• اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)
• اختلالات سوء مصرف مواد که معمولاً با سایر مسائل سلامت روان رخ می دهد.
• افکار و رفتارهای خودکشی

در بسیاری از موارد، اگر فردی با یک درمانگر DBT کار کند، آن فرد هم در جلسات درمانی فردی و هم در جلسات گروه درمانی شرکت می نماید. مهارت های DBT به صورت یک به یک بین یک درمانگر و مشتری تمرین می گردد و بعلاوه در یک محیط گروهی که به شرکت نمایندگان یاری می کند یاد بگیرند چگونه به طور مؤثر ارتباط برقرار نمایند.

تکالیف خانه و تماس های تلفنی بین جلسات نیز معمولاً دخیل هستند.

از نظر مدت زمانی که طول می کشد تا شاهد پیشرفت باشیم، بیشتر افراد حداقل به شش ماه درمان سرپایی منظم احتیاج دارند تا شاهد بهبود قابل توجهی در خلق و خو و کیفیت زندگی خود باشند. اگر فردی در یک برنامه بستری شرکت کند، حدود پنج تا شش هفته زمان کافی برای بهره مندی قابل توجه است.

ثبات بسیار مهم است، به این معنی که در جلسات و جلسات هفتگی منظم شرکت کنید زیرا این به ایجاد مهارت ها به برترین نحو یاری می نماید.

فواید

به گفته روان درمانگران، درمان DBT بعضی از مزایای زیر را به بیماران ارائه می دهد:

• باعث ایجاد عزت نفس و اعتماد به نفس می گردد.
• نوسانات عاطفی (مانند نوسانات خلقی شدید) را کاهش می دهد.
• مهارت های مقابله ای را در موقعیت های سخت مانند کاهش پاسخ استرس جنگ یا گریز و برانگیختگی فیزیکی، بهبود می بخشد.
• با بهبود ارتباطات و احترام، تعارض در روابط را کاهش می دهد، حتی زمانی که افراد احتیاج به ابراز وجود دارند.
• ممکن است به کاهش سوء مصرف مواد و افکار خودکشی یاری کند.

نحوه انجام آن (به علاوه ملاحظات دیگر)

اگر می خواهید از DBT برای بهبود سلامت روانی و دیدگاه خود بهره ببرید، بهتر است ابتدا با یک متخصص بهداشت روان دارای مجوز و آموزش دیده، مانند روانشناس، روان درمانگر یا مددکار اجتماعی کار کنید.

در پی درمانگری باشید که به طور خاص در زمینه DBT آموزش دیده است زیرا این نوع درمان به مهارت های خاصی احتیاج دارد. بعلاوه باید با درمانگر احساس ارتباط داشته باشید و به او اعتماد کنید.

یک رابطه راحت و قابل اعتماد مشتری و بیمار برای DBT بسیار مهم است بنابراین مطمئن شوید با کسی کار می کنید که احساس می کنید می توانید با او راحت باشید و شما را در واضح ترین شکل ممکن می بیند.

آیا می توانید DBT را به تنهایی در خانه تمرین کنید؟

بله. مانند CBT، می توانید به تنهایی از تکنیک های DBT برای تغییر طرز فکر، بهبود نگرش خود به زندگی و کسب مهارت هایی بهره ببرید که به شما در مقابله با استرس و تعارض یاری می کند.

در اینجا چند راه برای تمرکز بر پذیرش و تغییر (اساس DBT) و ایجاد تحمل خود در برابر استرس وجود دارد:

• مدیتیشن هدایت شده که به شما یاری می نماید یاد بگیرید که لحظه حال را بشناسید و بپذیرید. مدیتیشن همه چیز در خصوص مشاهده آنچه در داخل و خارج از خود اتفاق می افتد، تجربه احساساتی در بدن شما است که با احساسات مرتبط است و اجازه می دهد افکار و احساسات شما به جای قضاوت یا مبارزه با آنها بیایند و بروند.
• روزانه نویسی در خصوص اینکه چه چیزی را می توانید تغییر دهید و چه چیزی را نمی توانید تغییر دهید. این به شما یاری می نماید تشخیص دهید که بعضی چیزها خارج از کنترل شما هستند و ارزش استرس را ندارند اما معمولاً بعضی از انتخاب ها (از جمله اینکه در هر موقعیتی چگونه واکنش نشان می دهید) را دارید.
• قرار گرفتن در معرض دمای سرد مانند دوش آب سرد، پاشیدن آب سرد به صورت یا نگه داشتن تکه های یخ در دست. این به شما چیزی فیزیکی می دهد تا زمانی که فکرتان درگیر است روی آن تمرکز کنید و می تواند مقداری آدرنالین به شما بدهد که خلق و خوی شما را بالا می برد.
• ورزش شدید که مواد شیمیایی احساس خوب از جمله اندورفین را آزاد می نماید. اگر تمرینات ملایم تری را برای خود مناسب تر می دانید، یوگا نیز می تواند مفید باشد.
• تمرینات تنفس عمیق مانند تنفس دیافراگمی یا تنفس جعبه ای. (به مدت چهار ثانیه نفس بکشید و شش تا هشت ثانیه بیرون بیاورید.)
• آرام سازی پیشرونده عضلانی (شبیه به مدیتیشن های اسکن بدن) که در آن عضلات منقبض را در سراسر بدن خود آزاد می کنید.
• تجسم که در آن خود را در جایی آرام در حال اجرا کاری آرامش بخش تصور می کنید.
• مراقبت از بدن خود، از جمله با خواب کافی، خوردن یک رژیم غذایی سالم، مصرف داروهایی که برای شما تجویز شده است و اجتناب از داروهای تغییر دهنده خلق و خو (مانند الکل و سایر موارد) که می تواند منجر به اضطراب و افسردگی گردد.

خطرات و عوارض جانبی

مانند هر نوع دیگری از درمان، DBT تضمینی برای یاری به همه افراد نیست. به طور کلی برای افراد دارای ناتوانی فکری یا اسکیزوفرنی کنترل نشده توصیه نمی گردد.

برای کسانی که تروما را تجربه نموده اند مانند افراد مبتلا به PTSD، توصیه می گردد که DBT با سایر روینمودهای درمانی که شامل پردازش تروما هستند، ترکیب گردد. اگر سوء مصرف مواد مشکل ساز باشد، ممکن است از تکنیک های دیگری نیز برای یاری به بیمار برای مقابله با علائم ترک استفاده گردد.

برترین راه برای دانستن اینکه آیا درمان DBT می تواند برای شما مفید باشد یا خیر، تماس با یک درمانگر است که در زمینه DBT آموزش دیده است. درمانگر می تواند شرایط شما را ارزیابی کند.

به خاطر داشته باشید که در خصوص داروهایی که مصرف می کنید یا برای شما تجویز شده است با درمانگر خود صحبت کنید و هرگز بدون هدایت مصرف داروهای تجویز شده را متوقف نکنید زیرا این می تواند خلق و خوی شما را تغییر دهد و به طور بالقوه منجر به مسائلی مانند افسردگی گردد.

نتیجه گیری

DBT مخفف رفتار درمانی دیالکتیکی است که نوعی روان درمانی است که در آن افراد یاد می گیرند که احساسات و تعارضات منفی را مدیریت نمایند.

درمان DBT ابتدا برای افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی ایجاد شد اما اکنون برای یاری به درمان بسیاری از مسائل مانند افسردگی، اضطراب، سوء مصرف مواد و PTSD استفاده می گردد.

چهار محور در DBT وجود دارد: پذیرش لحظه حال، تحمل پریشانی، تنظیم عاطفی و ارتباط محترمانه با دیگران.

مزایای این نوع درمان شامل بهبود عزت نفس، اتکا به خود، روابط، مهارت های ارتباطی و توانایی عملکرد حتی در زمان استرس یا ناراحتی است.

منبع:

draxe