قتل زوج همسایه به خاطر هرس درختان! - موسیقی با امیر

به گزارش موسیقی با امیر، مرد جوانی که در پی درگیری با زوج همسایه به خاطر هرس درختان، آن ها را به قتل رسانده است، در جلسه رسیدگی به اتهامش قتل را قبول کرد و گفت: دفاعی از خود ندارد.

به گزارش شرق، این قتل سه سال قبل رخ داد و بعد از اینکه متهم با ضربات چاقو زوج مسن را به قتل رساند، پرونده تشکیل و متهم بازداشت شد.

در ابتدای جلسه محاکمه که دیروز در شعبه 10 دادگاه کیفری استان تهران برگزار گردید، نماینده دادستان در صندلی نهاده شد و کیفرخواست را خواند. او گفت: ظهر روز 23 بهمن سال 96 در پی گزارش یک درگیری منجر به قتل، مأموران کلانتری 113 بازار به محل حادثه رفتند و با پیکر بی جان مردی 60 ساله و بدن مجروح همسرش روبرو شدند که زن مسن هم پس از انتقال به بیمارستان فوت کرد.

نماینده دادستان ادامه داد: تحقیقات اولیه نشان می داد که این دو قربانی توسط مرد همسایه به نام فرهاد 40 ساله کشته شده اند. پلیس بلافاصله متهم را دستگیر کرد و تحت بازپرسی قرار داد. فرهاد در همان مراحل اولیه بازپرسی اتهامش را پذیرفت و گفت: شهرداری پس از هرس کردن شاخه درختان، آن را در خیابان انداخته بود و این زوج شاخه هایی را که جلوی خانه شان بود جمع نموده و جلوی خانه ما گذاشته بودند. من به آن ها اعتراض کردم، اما گوش نکردند و همین مسئله باعث درگیری ما شد.

آن دو نفر آن قدر به من ناسزا گفتند که در یک لحظه از شدت عصبانیت به داخل خانه رفتم و کارد آشپزخانه را برداشتم و چند ضربه ای به آن ها زدم، اما قصدم کشتن آن ها نبود. به دنبال اعتراف های این مرد و بازسازی صحنه جرم، کیفرخواست علیه او صادر و پرونده اش به دادگاه کیفری یک استان تهران فرستاده شد.

نماینده دادستان درخواست صدور حکم قانونی در این خصوص را کرد. در ادامه، قاضی متین پایدار خطاب به اولیای دم با بیان اینکه می داند هیچ کس در زندگی جای پدر و مادر را نمی گیرد، گفت: من بنا بر وظیفه شرعی و قضائی شما را دعوت به مصالحه می کنم و می دانم غم سنگینی را تحمل می کنید. حالا هم لازم نیست تصمیم بگیرید، اما به گذشت هم فکر کنید.

در ادامه، تنها، ولی دم پرونده که دختر زوج مقتول بود، در صندلی نهاده شد. او درخواست قصاص کرد و گفت: من هیچ کس را در جهان به جز پدر و مادرم نداشتم. من تک فرزند هستم و مرگ پدر و مادرم زندگی ام را نابود کرد. حالا هم هیچ آرزویی به جز مرگ متهم ندارم. دیگر زندگی کردن برایم معنایی ندارد. پسرم هم عظیم شده و من هیچ آرزویی در زندگی ندارم و کاملا ناامید هستم. آن قدر زندگی برایم بی معنا شده است که حتی اگر حالا هم بمیرم برایم فرقی نمی کند. چنان ضربه ای به من وارد شده که بعد از سه سال هنوز نتوانسته ام کمرم را صاف کنم.

بعد از گفته های، ولی دم، متهم در صندلی نهاده شد. او اتهام قتل را قبول کرد و گفت: من اتهام را قبول دارم. هرچه نماینده دادستان گفت: درست است و من هیچ شرحی ندارم.

قاضی از متهم خواست درباره درگیری بیشتر شرح دهد. متهم گفت: هرچند درگیری منجر به قتل در سال 96 رخ داد، اما واقعیت این است که من با این زوج از پنج سال قبل از حادثه درگیری داشتم. آن ها من را خیلی اذیت می کردند. یک بار می گفتند باید پول بدهی و یک بار ادعا می کردند من آن ها را کتک زده ام. درحالی که من هیچ کاری ننموده بودم. آن ها به من فحش های خیلی بدی می دادند، اما من چیزی نمی گفتم. روز حادثه هم داشتم چوب هایی را که از هرس درخت ها باقی مانده بود جمع می کردم که ابتدا پیرزن همسایه به خیابان آمد و دادوفریاد کرد. او به من فحش بدی داد.

بعد شوهرش که صدای درگیری را شنیده بود، به سراغ من آمد و درگیری بالا گرفت. من که از این شرایط خسته شده بودم و تحمل این را که فحش بشنوم نداشتم، گذشته هم جلوی چشمم آمد و با عصبانیت به خانه رفتم و یک چاقو از آشپزخانه برداشتم. ابتدا یک ضربه به زن زدم. وقتی خون آلود روی زمین افتاد، ضربه دوم را به شوهرش زدم. خیلی عصبانی بودم و کنترل کارهایم دست خودم نبود.

متهم گفت: بعد از قتل، آن ها از دست من راحت شدند و من هم از دست آن ها راحت شدم و حالا هم اولیای دم من را قصاص نمایند که من راحت شوم.

بعد از گفته های متهم، وکیل مدافع او در صندلی حاضر شد و دفاعیات خود را مطرح نمود. در انتها یک بار دیگر متهم در صندلی نهاده شد و گفت: من به خاطر کار هایی که مقتولان با من کردند خیلی ناراحت و عصبانی بودم. به همین خاطر هم دست به قتل زدم. با انتها جلسه دادگاه، قضات برای تصمیم گیری در این خصوص وارد شور شدند.